حضور درخشان طراحان ایرانی در مسابقه Interior Motives Design Awards 2010

مسابقه Interior Motives Design Awards از مسابقات مطرح جهانی در زمینه طراحی خودرو است که هر ساله در فرانسه برگزار می شود. امسال این مسابقه در 9 گرایش زیر برگزار شده بود:
Best innovation
Best use of materials
Best lifestyle interior
Best conceptual exterior
Best eco design concept
Best production interior
Best use of technology
Best conceptual interior
Best driver experience
از میان 250 طرح ارسال شده از 32 کشور جهان، در هر گرایش، 3 طرح به مرحله نهایی راه یافتند که در میان تیم های فینالیست، اسامی سه تیم ایرانی اعلام شده است.
در بخش Best conceptual exterior گروه آقایان سیاوش جعفری جوزانی، پارسا کامه خوش و هخامنش مشایخی از دانشگاه تهران، در بخش Best driver experience تیم آقای امین دهر صبح و خانم تینا محمدی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد هنر و معماری تهران و در بخش Best innovation نیز تیم آقای کاوه ناصر بخت و خانم غزل سرمست از دانشگاه آزاد اسلامی واحد هنر به عنوان تیم های فینالیست معرفی شدند و برای شرکت در مراسم نهایی مسابقه به کشور فرانسه دعوت شدند. در مرحله نهایی این مسابقه دو تیم ایرانی در بخش Best innovation و Best driver experience جایزه برترین طرح (Winner) را دریافت کردند.

همچنین در میان 65 اثر که در لیست طرح های برتر (Shortlist) معرفی شده بودند، علاوه بر 3 تیم ایرانی که به مرحله نهایی راه یافتند، نام آقای سجاد سلیمانی دانشجوی دانشگاه تهران نیز در این لیست به چشم می خورد.
حضور پررنگ دانشجویان طراح ایرانی و سایر کشورهایی که چندان نام بزرگی این حوزه طراحی خودرو ندارند در این مسابقه، باعث شد تا وب سایت رسمی Interior Motives Design Awards در صفحه اول خود، در مقایسه ای میان کشورهایی چون ایران و اسلونی با کشورهایی مانند انگلستان و کره جنوبی که دارای کالج ها و موسسات صاحب نامی در زمینه طراحی خودرو هستند، به ستایش دانشجویان و دانشگاه های دیزاین ایرانی پرداخت.
وب سایت طراحی صنعتی ایرانی به نمایندگی از طراحان ایرانی و علاقه مندان به طراحی صنعتی، این موفقیت را به نفرات برگزیده تبریک می گوید. امید است با انتقال تجربیات روزافزون طراحان ایرانی از مسابقات بین المللی طراحی به جامعه طراحان ایرانی، در آینده نیز شاهد چنین موفقیت هایی باشیم.
برای مشاهده سایر طرح های فینالیست این مسابقه به آدرس زیر مراجعه نمایید:
منبع : طراحی صنعتی ایرانی
http://www.interiormotivesawards.com/82/Competition%20results
تهیه شده در: http://www.newdesign.ir/search.asp?id=751&rnd=8072

با تبریک به همکلاسی خوبم امین دهر صبح  موفق باشی
                                                                         محمد عبادی

پنج ویژگی راه حل های طراحی

پنج ویژگی راه حل های طراحی
1- تعداد راه حل های طراحی بی شمار است:    
   


از آنجا که مسأله های طراحی را نمی شود به طور جامع توضیح داد، برای چنین مسائلی هرگز فهرست کامل از تمام راه حل های ممکن نمی توان ارائه کرد. در این مورد دو نظر وجود دارد.

اول اینکه برخی نویسندگان که با پایه ی مهندسی در باره ی روش شناسی طراحی می نویسند، از تنظیم طیف راه حل های ممکن سخن می گویند. چنین معنایی به روشنی متکی بر این فرض است که مسئله ی طراحی را می شود واضح و روشن توضیح داد.

دوم اینکه مسائل طراحی تا حدود زیادی درک ناشدنی و نامشخصند. بنابراین نباید انتظار داشت همه ی راه حل های یک مسئله را تشخیص داده و فهرست کنیم. شاید این نظری است که بیشتر برای راه حل های طراحی صدق کند.
2- راه حل بهینه ای برای مسئله ی طراحی وجود ندارد:

طراحی تقریبا همیشه متضمن سازش و کنار آمدن است. گاهی ممکن است اهداف مطرح شده در تقابل مستقیم با هم باشند. مانند راننده هایی که هم طالب شتاب بیشترند و هم طالب مصرف بنزین کمتر.
به ندرت ممکن است طراح بتواند خواسته ای را به بهترین نحو پاسخ گوید بدون آنکه به جای دیگری لطمه وارد کند. حال این مسئله که سازش و برقراری تعادل چگونه انجام می شود امری است منوط به داوری ماهرانه. بنابراین هیچ راه حل بهینه ای برای مسئله ی طراحی وجود ندارد ولی طیفی از راه حل های قابل قبول وجود دارد.
نقد و ارزیابی راه حل ها مثل اتخاذ تصمیم طراحانه امری از نوع داوری است. هیچ روش تدوین شده ای برای تشخیص راه حل خوب یا بد وجود ندارد، و هنوز بهترین آزمون هر طرح آن است که صبر کنی و ببینی که در عمل چقدر خوب کار می کند.
راه حل های طراحی هرگز کامل نیستند و غالباً نقد کردن آنها از کشف کردنشان ساده تر است. طراحان باید بپذیرند که تقریباً همیشه از بعضی لحاظ برای بعضی افراد، اشتباهِ کار محسوب می شوند.
3- راه حل های طراحی غالباً پاسخ هایی کلی دارند:

هر ایده در راه حل اغلب پاسخی منسجم و کلی به تعدادی از مسئله هاست. به ندرت امکان دارد که بشود راه حل طراحی را تجزیه کرد و با تطبیق دادن آن با مسئله بیان کرد که کدام بخش از راه حل پاسخ کدام بخش از مسئله است.
4- راه حل های طراحی خدمت به شناخت و دانش هستند:

همین که ایده ای شکل می گیرد و طرحی کامل می شود جهان به نحوی تغییر می یابد. هر طرحی چه ساخته شود و چه حتی روی میز طراحی باقی بماند، به نحوی نمایانگر پیشرفت است. راه حل های طراحی خود موضوع مطالعه ی دیگر طراحان و اظهار نظر منتقدان هستند. نسبت آنها به طراحی مانند نسبت فرضیه ها و نظریه ها به علم است.
5 - راه حل های طراحی جزئی از دیگر مسئله های طراحی هستند:

راه حل های طراحی داروی همه ی درد ها نیستند و معمولاً به همان اندازه که تأثیرات خوب برای راه حل های طراحی در نظر گرفته می شود تأثیرات نامطلوبی هم دارند.
اتومبیل مدرن، در جهانی که مردم می خواهند در مسافت های کوتاه و متوسط بدون امکان پیش بینی قبلی تحرک زیاد داشته باشند، راه حل شگفت و پیچیده ای برای مسئله ی حمل و نقل شخصی است. با این همه وقتی این راه حل برای تمام جمعیت استفاده می شود مجبور به طراحی جاده هایی می شویم که شهرها و روستاها را می درد. و همچنین آلودگی ایجاد شده نیز به سهم خود معضلی شده است ولی اکنون دیگر حتی اتومبیل در ترافیک متراکم گرفتار شده است و نمی تواند به خوبی کار کند. این مثال بارزی از این اصل است که هرچه طراحی می شود فقط مسائل را حل نمی کند بلکه مستعد آن است که مسائل تازه ای نیز ایجاد کند.



منبع: کتاب طراحان چگونه می اندیشند، نوشته ی برایان لاوسون، ترجمه ی دکتر حمید ندیمی.


منبع طراحی صنعتی ایرانی

تهیه شده در: http://www.newdesign.ir/search.asp?id=750&rnd=1044

آنتروپومتری Anthropometry

آنتروپومتری Anthropometry کلمه یونانی است که از دو واژه Anthropo به معنی انسان (گونه انسان) و metry به معنی سنجش، تشکیل شده است.
به طور کلی اندازه گیری ابعاد بدن در دو وضعیت صورت می گیرد:
1 - وضعیت ساکن (ثابت) (Static anthropometry)
2 - وضعیت متحرک (Dynamic Anthropometry)
در وضعیت ثابت اندازه گیری بدن در حالتی صورت می گیرد که بدن هیچ گونه حرکتی نداشته باشد و این اندازه گیری را اصطلاحاً آنتروپومتری استاتیک می گویند. در وضعیت متحرک اندازه گیری ابعاد بدن در حالتی که بدن در حالت حرکت می باشد، صورت خواهد گرفت. این اندازه گیری آنتروپومتری دینامیک گفته می شود.
به طور کلی آنتروپومتری شامل اندازه گیری اندازه های مختلفی از طول بدن، وزن و حجم اندام ها، فضای حرکتی و زوایای حرکتی هر یک از این اندازه ها بوده و در نهایت تهیه آمار و اطلاعات منتج از آن در تعیین شکل و اندازه ابزار و وسایلی است که در محیط کار مورد استفاده این افراد قرار می گیرد.
به طور کلی آنتروپومتری در دو زمینه کاربرد دارد:
1 - برای تطبیق و تناسب ماشین با انسان در جهت راحتی و افزایش راندمان کاربر
2 - جهت استاندارد سازی وسایل و تجهیزات مورد استفاده برای یک فرد یا کل جامعه
در این زمینه علاوه بر ابعاد بدن، نوع وسایل مورد استفاده، جنس، میزان تحمل نیرو و فشار و سایر فاکتورهای مربوط به انسان از قبیل سن، جنس، نژاد، ساختار بدنی (ورزش کار، چاق، لاغر)، نوع شغل، رژیم غذایی، وضعیت سلامتی، وضعیت بدن یا پوسچر (Posture)، زمان (ابتدای روز، پایان روز)، تغییرات ارادی (مثل منقبض کردن عضله)، لباس و تجهیزات فردی مورد توجه قرار می گیرد. که البته مهم ترین آنها سن، جنس و تفاوت های نژادی می باشد.
در بعضی شرایط فضای کار و تجهیزات منحصراً مختص یک استفاده کننده معین طراحی می شود مانند سفارش لباس به خیاط، مدل های لباس زنانه و صندلی اتومبیل های مسابقه که مواردی از این دست هستند.
اگر به محصولات و کالاهایی که در محیط زندگی وجود دارد خوب بنگرید، متوجه خواهید شد که بیشتر این محصولات در واقع برای کمک به انسان و راحت تر و سریع تر انجام دادن وظایف روزانه شان پدید آمده اند.
از آن جایی که در بیشتر این موارد، این انسان است که از این وسایل و ابزارها استفاده می کند بنابراین طراحان و مهندسین باید برای اطمینان یافتن از راحتی، ایمنی، کارایی و سلامت استفاده از این کالاها حتماً توانایی ها و محدودیت های فیزیکی و بدنی انسان را در طراحی و ساخت وسایل در نظر بگیرند.
طراحی از دیدگاه آنتروپومتری شامل انطباق و هماهنگی و ابعاد و اندازه های بدن با ابعاد و اندازه های محل کار یا ابزار وسیله مورد استفاده است. آنتروپومتری در واقع بخشی از دانش ارگونومی و شاخه ای از فیزیکال آنتروپومتری است که موضوع آن سنجش و اندازه گیری ابعاد و اندازه های ظاهری قسمت های مختلف بدن انسان است. چون دانستن ابعاد و اندازه های اعضای مختلف بدن برای طراحی ارگونومیکی بسیاری از وسایل زندگی ضروری است دانش آنتروپومتری نیز با اندازه گیری و ارائه اندازه های مختلف بدن (مانند طول دست و پا عرض شانه و کتف ها و...) و تعیین میدان حرکتی یا محدوده حرکت آن ها به طراح کمک می کند تا به میزان زیادی بر ایمنی، سلامت و کارایی بازده طرح خود بیافزاید و از هر جهت یک طرح مناسب ارائه دهد.